Advaita -2

(vervolg van vorige Pariodiek)

Nou mensen, van niemand bericht gekregen. Dus blijkbaar waren er geen Gerealiseerden die mij wilden verlichten. Geeft niets, ik zoek net zo makkelijk voort.
Overigens even een kleine rectificatie. Vorige keer noemde ik Tony Buzan. Erg grappige vergissing natuurlijk, Tony Buzan is die man van Mind-mapping en Snel-lezen. Ik bedoelde uiteraard Tony Parsons. Die Parsons is degene die radicaal is en in mijn ogen annoying (irritant).
Maar goed, nog altijd in het duister tastend hopend de lichtschakelaar te vinden, kwam ik op een site met heel veel interviews met Verlichten. Grotendeels Nederlanders nota bene, maar ook een stel buitenlanders hoor.
Maar het grappige was dat ik daar tussen al die fotootjes, een bekende zag. Namelijk JanKees Vergouw. Die zit nota bene hier op Haaldersbroek. Een aantal jaar geleden was ik bij hem naar yoga les geweest. En nu stond hij ook tussen de Verlichten. Dus ik hem beluisterd. Hij klonk precies als tijdens de yoga les. Hij geeft ook satsangs en daar kun je heen en hem van alles vragen. Zie www.jankeesvergouw.nl.

Wat mij is opgevallen in wat de meesten zeggen over die omschakeling die leidt tot het Eenheidsbewustzijn, is dat je er niet naar toe kunt werken. Je kunt niet iets doen om het te bereiken. Je kunt je (zoals ik) een ongeluk lezen, maar het zal de zaak absoluut niet bespoedigen. Je kunt je (zoals ik) urenlang in meditatie terug trekken. Heerlijk en goed voor je, maar het versnelt niet je gang naar verlichting.
Eckhart Tolle stelt voor dat je in plaats van je op je gedachten te focussen, je jezelf richt op de lege ruimte tussen je gedachten. Als je bijvoorbeeld naar een prachtige zonsondergang staat te kijken, dan kan het wel eens zo zijn dat je vergeet te denken. Die stilte, daarvan kun je je bewust worden en dan kun je in die stilte een bepaalde aanwezigheid ervaren. Niet dat er iemand staat of zo, maar dat je je bewust wordt van het feit dat je iets ervaart. En dat de ‘je’ niet jij, die persoon met die naam, is, maar iets groters en ondefinieerbaars.
Als die stilte en gedachteloosheid toch eens besmettelijk waren. Dan kon je gewoon bij een meester gaan zitten die het op je overdroeg. Er zijn er wel hoor in India. Ik las van ene vrouw uit Texas die zich Gangaji laat noemen, zij had via Papaji verlichting gekregen en geeft nu lezingen. Maar dat is maar weinigen gegeven.
Nu wil het geval dat ik zelf een bijzondere ervaring heb gehad. Er zijn maar twee helaasen aan verbonden: de eerste helaas: ik realiseerde het mij pas achteraf, en de tweede helaas: het duurde minder dan een minuut. Maar eerlijk is eerlijk: ik ben er dankbaar voor en ik weet ook dat het te herhalen is.

mothermeeraWaar en hoe dat dan was? Nou dat ga ik nu vertellen.
Het was bij Mother Meera. Het is niet omdat je een goeroe hebt, dat je dan niet meer naar andere mensen mag gaan luisteren. Al jarenlang wilde ik een keertje naar Mother Meera, want ik had gehoord dat de darshan bij haar in totale stilte plaats vindt. Dat spreekt mij heel erg aan. Waarschijnlijk omdat ik gestoord wordt van het gekakel in mijn gedachtenwereld. Maar het was er nog altijd niet van gekomen. En toen ik Amma als goeroe had gekregen dacht ik dat het afvalligheid was als ik naar Mother Meera zou gaan, tot ik dit jaar vanuit de Amma beweging in Nederland een mailing kreeg dat Mother Meera naar Nederland kwam en dat we dus voor darshan bij haar konden gaan. Toen dacht ik: hee dan is het zeker toch geen afvalligheid, dus ik schreef ons in. (Erik en Bob (zoonlief van 19) en ik).
Wij dus naar Voorschoten, want daar was het. We hadden een bepaalde tijd uitgekozen, 10 uur, omdat Mother een aantal keer die dag darshan zou geven en er in de zaal ruimte was voor 300 mensen. Je mocht dus gaan zitten en het wachten was op Mother. Om 10 uur kwam ze binnen lopen. Kleine Indiase vrouw, iedereen stond op, dus eerst zag ik haar niet lopen, gekleed in prachtige sari. Ze ging het podium op alwaar ze op een stoel ging zitten. Het was doodstil in de zaal. Vanaf het moment dat zij binnen kwam werd er geen woord meer gesproken. De mensen gingen per rij in het middenpad zitten op hun knieën. Drie mensen die voor darshan gingen hadden een plaats op het podium. Zodra Mother begon, ging de eerste naar haar toe. Zij legde haar handen op bepaalde punten op het hoofd van de persoon, liet haar handen daar even liggen. Haalde haar handen weg, waarna de persoon naar Moeder opkeek en zij de persoon diep in de ogen keek. Zodra zij haar ogen neersloeg, was de darshan voor die persoon afgelopen en was de volgende aan de beurt. Zo ging het een voor een, rij voor rij. Totale stilte. Moeder lachte niet, glimlachte niet, knipperde op een bepaalde manier met haar ogen tussen de darshangangers door en zat doodstil op die stoel. In de twee uur dat ik daar heb gezeten, is ze geen een keer gaan verzitten. Heeft niet gekucht, niets.
Afijn, op een gegeven moment, als je een tijdje hebt zitten kijken terwijl je op je beurt zit te wachten, dan kun je wel je ogen sluiten en gaan mediteren. Dus dat deed ik. Ik sloot mijn ogen en ervoer die volkomen stilte. Werkelijk een diepe stilte. We waren omgeven van mensen die al tig keer bij Mother Meera waren geweest en die dan ook een bepaalde manier van doen met elkaar hadden, en wij zaten daar nieuw tussen, maar die mensen gingen ook in diepe stilte tussendoor mediteren en dus was dat een natuurlijke zaak. Op een gegeven moment, had ik dan die bijzondere ervaring. Nog voor dat ik die hele darshan had gehad hoor. Het ging als volgt. Ik zat in de stilte en ik had maar een vraag aan Moeder: schakel svp die stoorzender in mijn gedachtenwereld uit. Dus ik zit daar en ineens heb ik de ervaring dat mijn gedachten als het ware naar achter werden gezogen, alsof je de stofzuiger mond onder aan je achterhoofd hangt en ineens – slurrrrrrrp – die gedachten
werden opgezogen en naar achter getrokken.
En wat toen over bleef was immens grote stilte, een ongelofelijk groot iets, wat ik nog nooit eerder had gevoeld of gezien en wat heerlijk was. Jammer genoeg van zeer korte duur. Ik neem aan dat dit kwam omdat mijn gedachtewereld zich niet zo maar op liet zuigen en zo snel mogelijk terugvocht om mijn aandacht.
Later gingen we voor darshan, waarbij ik niet iets heel speciaals ervoer. En toen ik thuis was realiseerde ik mij ineens dat ik die ervaring van uitschakelen van gedachten had gehad. Hoera! en hmpff tegelijk, want het is alsof je ontzettende trek hebt in een koekje en als je dat krijgt, er iemand tegen je begint te praten waardoor je niet let op je koekje en als het op is ineens denkt: krijg nou wat: ik heb dat hele koekje niet geproefd!
Dus sindsdien wil ik weer naar Mother Meera. Die op dit moment in Amerika toert dus helaas, maar ze komt weer terug dus zodra mogelijk ga ik nog eens heen. Intussen bereiden we ons voor op Amma’s komst 23, 24 en 25 oktober. Ik heb me voorgenomen om Amma ook te vragen om mijn gedachten op te zuigen. Maar bij Amma is nooit stilte vanwege de enorme toevloed van mensen, de bhajans en het feit dat het daar gewoon anders toe gaat. Ook geweldig hoor.
Intussen lieve mensen, ga ik naar een lezing van Rupert Spira, een Engelsman die Gerealiseerd is en waar ik hopelijk een vraag kan stellen. Dus daarover zal ik jullie, indien noemenswaard, zeker de volgende keer inlichten. Als je zin hebt om nu eens naar een echte spirituele bijeenkomst te gaan die ook nog eens geen geld kost. Kom dan dit jaar eens naar Amma in Houten. Je kunt er met de auto of de trein naar toe en met een bus of shuttle busje verder. Het is een uurtje van ons vandaan.
Spiri-groeten van Martine
commentaar of op of aanmerkingen: martineclausen@gmail.com