Vanmorgen tijdens mijn meditatie kreeg ik een ingevink-je. Ineens bedacht ik dat als ik geen verlangens zou hebben, ik ook niet hoefde te streven. En als ik niet hoef te streven dan hoef ik ook niet te redderen, of te haasten. En als ik niet hoef te haasten dan krijg ik geen stress. Dus dan ontstaat er ook geen onrust in mijn lijf. Dan ben ik lekker ontspannen.
Als ik geen verlangens zou hebben.
Maar ja, ik heb wel verlangens. Verlangen is een gek woord. Het is volgens mij afkomstig van de wortel ‘longen’ want in het Engels is ‘to long for’ namelijk verlangen. Dus dan zit er ook nog long in. Wat klopt met het voorstuk ‘ver’ van ver-langen. Het klinkt alsof er afstand in zit. Als je verlangt dan is het dus naar iets in de toekomst en dat kan even duren. Soms zelfs ‘long’. Lang dus. Daar heb je dus het staartstuk: ‘langen’. Kunt u mij nog volgen?

Ik heb het niet gecheckt via Google, maar ik wed dat het Engelse en Nederlandse woord een gelijke wortel hebben, het zijn allebei Germaanse talen en ik heb in het Stenen Tijdperk toen ik studente Engels was Oud-Engels gehad en dat leek heel veel op onze taal. Maar dit allemaal terzijde.

Het gaat dus om verlangen. In feite klinkt dat woord aardig schattig. Ik verlang ergens naar doet je eigenlijk denken aan Zuster Anna-ziet-gij-al-iets-komen in een lange jurk met haar tot op de grond en smachtende blik. Leuk en aardig maar verlangen is eigenlijk begeren. Begeren klinkt al een stuk hebberiger nietwaar?
Maar hoe zit dat dan met het begeren van non-materialistische zaken? Zo verlang ik bijvoorbeeld vrijwel continu naar reizen. Het is eigenlijk minder een verlangen dan een drang. Gelijk de Spin Sebastiaan heb ik die drang van binnen die reikhalzend uitziet naar nieuwe horizonten. Ik heb daar geen enkele verklaring voor. Het is een drang van binnenuit en ik heb het niet van iemand, het is niet genetisch bepaald want niemand uit mijn gezin van herkomst heeft die drang.
Zou ik dan toch een koekoeksjong zijn? Niet dat ik smachtend door het leven ga hoor, maar het is zeker wel waar dat wanneer ik weer een paar weken thuis ben, het van binnen begint te kriebelen. Sommige mensen begrijpen er niets van. Die zeggen: ‘Wat vind je elders dat je thuis niet kunt vinden?’ Of: ‘Je bent vast uit balans, want dat verlangen wijst op innerlijke onrust.’ Of nog erger: ‘Je probeert natuurlijk jezelf te ontvluchten, maar waar je ook gaat in deze wereld, je neemt jezelf mee en komt jezelf toch wel tegen.’
Vooral deze laatsten kijken daar dan heel onheilspellend diepzinnig bij en dan weet ik:
die heeft dus niets van mij begrepen.
Iemand zei een keer heel mooi: ‘Jij wilt juist op reis om jezelf te leren kennen. Iedereen doet dat op zijn eigen manier.’ Dat klopt zeker. Door die reiservaringen leer je over jezelf. Op de eerste vraag ga ik niet in, als mensen dat niet kunnen bedenken dan houden ze vast niet van reizen. En het antwoord op de tweede vraag is juist het tegenovergestelde: als ik niet ga dan word ik onrustig.
Nu is voor mij natuurlijk interessant om eens te gaan kijken naar mijn ingevink-je van hedenmorgen. Want iets zei: zonder verlangens geen stress. Verlichte meesters zeggen ook dat soort dingen, waarbij ik niet wil doen voorkomen dat ik een verlichte meester ben, maar ja, die Verlichten die hebben geen verlangens want die hebben ook geen gedachten en zonder gedachten hoef je niets. Dan zal hooguit het gerommel van je maag je erop attent maken dat je lichaam wel degelijk een portie voeding verlangt, maar dat is meer praktisch. Het lichaam als voertuig, de taxi van onze ziel. En daar kom ik dan toch weer onherroepelijk uit bij het feit dat ik wel gedachten heb. Veel gedachten. Zoveel dat ze af en toe mijn neus uitkomen.
Nu was ik een aantal maanden geleden naar een satsang weekend in Brussel. Daar zit een stel die allebei de Transformatie hebben doorgemaakt. Ik moet zeggen dat het hele mooie mensen zijn. Heel erg liefdevol. Volgens hen is het lastige dat die toestand van pure gelukzaligheid, die je ervaart als je de gedachten ontstijgt, helemaal niet moeilijk te bereiken is. Ze zeggen: het is er altijd al, het ligt in ieder van ons. Zij zeggen: ervaar het leven. Bewust. Als je kijkt, zie dan. Als je hoort, luister dan. Als je eet, proef dan. Zo zie ik als ik voor mij uit kijk de tuintafel. Daarop staat een grote lage schotel, met water en het is mussen badder-tijd. Soms zitten er wel 5 tegelijk in. En spatteren dat ze doen. Het water druipt van de tafel af. Als je zoiets ziet. En je beleeft het in het moment. Dan is er even niets anders. Zelfs geen gedachte. Volgens mij bedoelen ze dat.

Fijne Feestdagen lieve allemaal.
En een Gezond, genoeglijk, gezellig 2016
Martine Clausen, ervaringsgericht.