Maandag 15 december 2014, terugblik
Dit was weer eens een avond die we niet licht zullen vergeten. Het enthousiasme van
Henry is bijna spreekwoordelijk. Hij neemt zo’n hele zaal mee en dat geeft saamhorigheidsgevoel, wat zo in de aanloop naar Kerstmis een extra fijn gevoel geeft.
De leden van de band, die uiteraard meezongen, hadden zich ook verheugd op deze avond met ons. Er was zelfs een man uit België gekomen om te drummen. Dat hij niet altijd meedeed met zulke avonden was duidelijk omdat ze nog wat moesten oefenen vóór we om iets over 8 uur begonnen. Ze waren er dan ook al om 5 uur. Dat ze geoefend hadden was wel te merken, want er zijn weinig wanklanken vernomen. Alleen de geluidsman moest een paar keer naar voren omdat een microfoon het niet helemaal deed. We zijn en blijven ook altijd afhankelijk van de techniek.
Ik vond het fijn om aan Henry na afloop te vragen of hij de bloemen, die hij voor zijn optreden had gekregen, aan onze man uit België wilde geven. Die was er zo blij mee dat hij vóór hij wegging nog even kwam bedanken. Ik zei dat het makkelijk was iets van een ander weg te geven.
Omdat ik zelf uit volle borst met ons meezong heb ik geen aantekening gemaakt zodat er geen mantra’s na boven borrelen, die we gezongen hebben en die ik dan dus hier nog even zou kunnen memoreren.
Alleen de laatste kan ik me herinneren. Hij ging over de wereldvrede, zodat die wel heel
bijzonder op zijn plaats was zo vlak voor Kerst. Alleen jammer dat het geluid ervan zo kort was dat er vorige week al weer abrupt een einde kwam aan de betrekkelijke rust en vrede.Maar de avond was heel bijzonder dankzij Henry, de band, en alle aanwezigen.Joop
Henry is bijna spreekwoordelijk. Hij neemt zo’n hele zaal mee en dat geeft saamhorigheidsgevoel, wat zo in de aanloop naar Kerstmis een extra fijn gevoel geeft.
De leden van de band, die uiteraard meezongen, hadden zich ook verheugd op deze avond met ons. Er was zelfs een man uit België gekomen om te drummen. Dat hij niet altijd meedeed met zulke avonden was duidelijk omdat ze nog wat moesten oefenen vóór we om iets over 8 uur begonnen. Ze waren er dan ook al om 5 uur. Dat ze geoefend hadden was wel te merken, want er zijn weinig wanklanken vernomen. Alleen de geluidsman moest een paar keer naar voren omdat een microfoon het niet helemaal deed. We zijn en blijven ook altijd afhankelijk van de techniek.
Ik vond het fijn om aan Henry na afloop te vragen of hij de bloemen, die hij voor zijn optreden had gekregen, aan onze man uit België wilde geven. Die was er zo blij mee dat hij vóór hij wegging nog even kwam bedanken. Ik zei dat het makkelijk was iets van een ander weg te geven.
Omdat ik zelf uit volle borst met ons meezong heb ik geen aantekening gemaakt zodat er geen mantra’s na boven borrelen, die we gezongen hebben en die ik dan dus hier nog even zou kunnen memoreren.
Alleen de laatste kan ik me herinneren. Hij ging over de wereldvrede, zodat die wel heel
bijzonder op zijn plaats was zo vlak voor Kerst. Alleen jammer dat het geluid ervan zo kort was dat er vorige week al weer abrupt een einde kwam aan de betrekkelijke rust en vrede.Maar de avond was heel bijzonder dankzij Henry, de band, en alle aanwezigen.Joop