Lieve mensen,

Dat was weer eens zo’n avond, met de lezing over graancirkels. Janet Ossebaard
vertelde zo terloops, dat toen ze begon met haar werk om de graancirkels te
onderzoeken, ze eigenlijk wel wist dat het allemaal nep was. Het is dé manier om met
een onderzoek te beginnen: denken dat je zult aantonen dat het niks is. Als je dan tot de
ontdekking komt dat het wel wat is dan ga je pas echt aan het werk. Dan is niets je te
gek om aan te tonen juist naar de niet-gelovigen dat het echt iets is, dat we het niet
mogen veronachtzamen, maar wel met in het achterhoofd dat er cirkels zijn die wel met
mensenhanden gemaakt zijn.
Je weet dan wel heel snel welke echt zijn en welke nep. Kijk alleen maar naar de
manier, waarop de stengels zijn gebroken. Het graan van de echte kan weer omhoog
komen, heeft daar wel een paar weken voor nodig, maar de neppers liggen plat en
komen in geen eeuwigheid meer overeind. Dan is er, vooral als ze nog vers zijn, de
geweldige energie die je kunt voelen, als je er op bedacht bent.
De lezing van Janet was een aaneenschakeling van foto’s en enthousiaste verhalen,
zodat het een avond werd om nooit meer te vergeten!
Maandag 11 maart gaan we dansen. Ik ben niet zo’n danser, nooit les gehad of zo. Op
feestjes ben ik het muurbloempje. Maar de vorige avond met Léon Beckx, een paar jaar
geleden, was ook een heel bijzondere. Hoe gek het ook klinkt, ik voelde dat het ging, ik
voelde dat ik ging. Nog dagenlang voelde ik dat ik gegaan was en dat is bijzonder. Ik
hoop dat het nu weer zo zal gaan, hoewel ik niet weet of mijn knie, die de laatste lezing
nog ingepakt was, het fijn zal vinden. We zien wel, ik heb er in ieder geval heel veel zin
in.
Dans mee! Groetjes, Joop