Terugblik op de lezing van 18 mei 2015

We hebben iets met Waarnemingen, er zijn leden die het prachtig vinden, maar ook die het eigenlijk niet zo zien zitten.

Een waarnemingavond met Thea Rusting is altijd bijzonder. Ze creëert een rustig plekje in de grote ruimte, zodat je, als je aan de beurt bent, zonder kloppend hart, het een en ander over jezelf te horen krijgt. Je hebt tevens het idee: hoe komt ze aan de gegevens, want ze kent je uiteraard niet verder als: “Ja ik herinner me je nog van de
vorige keer”. En dat is uiteraard niet meer dan een handdruk, hoe stevig die dan ook maar geweest is, want Thea heeft een apart plaatsje gekregen bij mij.
Ik mocht deze keer ook naar voren komen om iets te vernemen. Het lijkt altijd een beetje moeilijk om op het moment zelf dingen te herkennen. Zo vroeg ze of mensen in de familie of kennissenkring die al over waren een naam hebben die met een C begint. Op dat moment wist ik het dus niet. Naarmate de avond vorderde kwam het weer boven: Mijn moeder was Coba, zij is ruim 35 jaar geleden overleden en mijn oudste broer Carel, al ruim 20 jaar gestorven. Wel een beetje jammer dat ik hen niet meteen aan de lijn had. Dan had ik misschien nog iets nader gehoord van hen via Thea.
Ook bij de anderen vertelde ze dingen, die ze normaal gesproken niet zou kunnen weten. Zo toont ze dat de waarnemingavonden voor onze Vereniging echt zin hebben. Ze laten zien dat er wel degelijk meer op deze en andere werelden bestaat dan we kunnen zien. Dit is een van de methoden, die dat bewijzen.
Het was met haar een heel geslaagde avond. Wel een beetje jammer dat ze deze avonden eigenlijk niet meer doet. Voor ons maakte ze voor deze keer nog een uitzondering. Of dat een volgende keer weer zou kunnen is de vraag.

Joop