Wanneer voel je je tot bepaalde mensen en hun ideeën aangetrokken? Als het klikt en resoneert met iets binnen in jezelf. Wim Hof (ook wel genoemd The Iceman, die door een speciale ademhalingstechniek zijn lichaamstemperatuur zodanig kan opwarmen dat hij meer dan anderhalf uur in een bak ijs tot aan zijn nek kan blijven staan, en die in zijn onderbroek in Alaska een marathon rent) spreekt over het belang van onze verbinding met de natuur, iets wat mijns inziens essentieel is voor het voortbestaan van de mensheid.
Onlangs waren wij aanwezig bij Amma’s programma in Nederland, zij is een groot humanitair en spiritueel wereldleider. Tijdens een van haar lezingen sprak zij ernstig over het gevaar waar wij met zijn allen op af stevenen omdat wij mensen in 60 jaar meer dan 40% van de grondstoffen van de aarde hebben uitgeput. Omdat wij rücksichtslos doorgaan met het uitbuiten van dieren, het vervuilen van de omgeving en met het kappen van bomen.
Laatst reed ik door een straat waar ik vroeger op school ging (Van Goghweg Zaandam). Met afgrijzen zag ik dat alle bomen waren gekapt. Er stonden aan weerszijden stronken met diameters van 80 centimeter. Een ongelofelijk triest gevoel overviel mij. Op de website van gemeente Zaanstad staat dat ‘de straat na 50 jaar hard toe was aan een opknapbeurt’ en ‘..het groen en de verkeerslichten nodig moesten worden vervangen’. Bomen dus niet ziek. Maar ik voelde me ziek van onmacht. Hoe is het mogelijk dat zo een besluit wordt genomen met als reden ‘de straat moet opgeknapt, waarom niet opknappen om de bomen heen??
Wij mensen bestaan letterlijk omdat er bomen zijn. Zij geven ons lucht. Het grote probleem is dat lucht onzichtbaar is voor het oog. Zo zien wij dus niet dat de lucht die wij inademen, vervuilt. Uit een studie van september jl. blijkt dat meer dan 3 miljoen mensen jaarlijks voortijdig overlijden door luchtvervuiling, dat is meer dan malaria en HIV/Aids samen. Dit betekent dat 6 mensen per minuut aan luchtvervuiling overlijden. Als we zo door gaan dan verdubbelt dit aantal voor 2050. De meeste gevallen van overlijden door luchtvervuiling zijn het gevolg van minuscule deeltjes die diep in de longen worden ingeademd. Zij veroorzaken hartaanvallen en beroertes, en staan voor driekwart van de jaarlijkse 3.3 miljoen overlijdensgevallen. Daarnaast zijn longkanker en ademhalingsziekten verantwoordelijk voor de overige gevallen van overlijden. (the Guardian, 16 sept. 2015).
Het grootste probleem dat wij hebben is dat we onszelf afgescheiden zien van de natuur. We hebben het over mens en natuur, niet over mens als onderdeel van de natuur. Wij bestaan voor 70% uit water. Maar de oceanen en rivieren vervuilen wij. We realiseren ons niet dat er een zuiver drinkwater probleem aan het ontstaan is. We kunnen niet zonder zuurstof, maar we beschouwen bomen als potentieel meubilair, potloden en brandhout.
Ik vermoed dat de natuur een zelfherstellend vermogen heeft. Het ‘immuunsysteem’ van de natuur zal ons mensen als een virus gaan bezien dat bestreden moet worden. In een poging de aarde te redden moeten wij, als wij zo doorgaan, het veld ruimen. Wij
beschouwen natuurvolken als primitievelingen maar van hen kunnen wij leren: niet méér te nemen dan wij nodig hebben en herplanten wat we genomen hebben.
Ik vraag mij af of de natuur een fout begaan heeft met de evolutie van het menselijk ras. Wij zijn uitbuiters, uitputters en hebzuchtigen. We nemen zonder te danken en zonder terug te geven. Wij beschadigen Moeder Aarde, we kwellen dieren en behandelen ze als levenloze producten. Onze bomen lijden onder zure regen. Zij kunnen niet protesteren tegen het kappen. Hoe zit het met ons onderscheidend vermogen? Wanneer zal ons bewustzijn zodanig groot worden dat wij werkelijk actie ondernemen?
Ik houd mijn hart vast.
Martine Clausen, verontrust.

Het onvermogen mystieke ervaringen te accepteren is meer dan een intellectuele handicap. Gebrek aan bewustzijn over de onderliggende eenheid van organismen en hun omgeving is een ernstige en gevaarlijke hallucinatie. Want in een beschaving die de beschikking heeft over immense technologische kracht, leidt een verwijdering tussen mens en natuur tot een gebruik van deze technologie in een vijandige geest – namelijk tot het ‘veroveren’ van de natuur in plaats van een intelligente samenwerking met de natuur.’
Alan Watts – filosoof

Illustratie: Bob Clausen