Sietske Brander, klankschalen

Maandag 11 januari 2016 20:00 uur
Basisschool De Vuurvogel, Eemmeer 15b, 1509 GL Zaandam – ’t Kalf
Entree: leden gratis / Niet leden: € 9,- / 65+: € 7,-

Door omstandigheden moeten wij helaas de lezing met Stieske Brander annuleren.

Sietske Brander, woont in Wormerveer en wil ons graag kennis laten maken met de subtiele werking van Klankschalen & Gong(en). De klankschalen en gong boeien me al heel lang met hun scala aan klanken en boventonen. Bij Instituut KlankKleur, de Nederlandse Peter Hess Academie voor Klankmassage Therapie, heb ik met heel veel plezier en enthousiasme de opleiding tot klankmasseuse voltooid. Later gevolg door de Masterclass: De Gong in de Klankmassage Therapie, Fantasie- en Klankreizen, Communicatie en Gespreksvoering en Stervensbegeleiding met Klank. En omdat de ontwikkelingen in het werken met klankschalen en gong zich nog steeds uitbreiden blijf ik de Masterclass volgen met heel veel plezier.

Ontspanning door middel van klank is al heel oud. Met de stem en diverse instrumenten o.a. klankschalen, gong, tingsha en oceandrum kunnen onze geest en ons lichaam hun eigen harmonie ervaren.
Oude beschavingen hadden al lang ontdekt dat geluid in staat was om mensen in rust te brengen.
Klank is geluid dat we horen. Klank is trilling die we voelen.
Klank is kleur die we zien. Geluid, klank of muziek heeft geen woorden nodig maar werkt direct in op ons lichaam. Het lichaam bestaat voor meer dan driekwart uit vocht en het is een gegeven dat geluid in vocht zeer ver draagt, dus ook in ons lichaam. De geluidstrillingen gaan door elke cel van ons lichaam. Deze trillingen gecombineerd met de mooie klanken geven een ontspannende werking.

bron: klankschalen-gong

Marnix Lamers – Lachmeditatie

Terugblik lezing maandag 14 december 2015

Marnix begon met een lachsessie in zijn eentje, terwijl wij in meditatie waren. Voor mij klonk het een beetje gemaakt, zodat hij mij er niet mee aanstak.
Daarna ging het beter. Door elkaar aan het lachen te brengen begon je zelf ook echt te lachen zodat je daarmee de ander weer een zetje gaf. Zo ging dat heen en weer, zoals toen we later door elkaar heen gingen lopen en we steeds iemand tegenkwamen, die ook een lach op het gezicht had. Het leek ook wel steeds makkelijker te gaan om met de anderen mee te lachen te meer omdat er een mevrouw bij was die echt niet meer op kon houden. Ik denk dat ze later in haar bed nog steeds lag te schuddebuiken. Bij ons was ze een gangmaker, waarvan je zou kunnen denken dat Marnix haar zelf had meegenomen, als je niet beter wist.
Na de pauze werd het helemaal een vrolijke boel. Een van ons gaf de reden op waarom diegene zou moeten worden toegelachen en kwam dan met dat gevoel tussen twee rijen door lopen om toegelachen te worden. Daarvan waren er twee die een wat minder positieve reden hadden opgegeven en daarom onder hoongelach tussen ons doorgingen. Gelukkig is niemand in huilen uitgebarsten, zodat ook dat minder positieve gelach ons weer deed lachen.
Daarna leek het mijn beurt. Er moest iemand jarig zijn en na enig rondkijken begon iemand te roepen: Joop. Dat was niet aan dovemansoren besteed en al snel riep iedereen: Joop. Ik kon niet achterblijven dus toen iedereen het eens was besteeg ik de stoel zodat ik kon worden toegezongen. In drie groepen werd er overlegd hoe ik op een ludieke manier kon worden toegezongen. Het ergste was dat ik de groepen moest jureren en laat dat niet aan mij over! Ze waren alle drie even goed, zodat niemand teleurgesteld naar huis hoefde.
We hadden een vrolijke avond gehad, waarbij ik wel de gedachte heb: zou Marnix het de volgende keer weer klaarspelen? Ik denk dat hij dan toch weer met andere voorstellen en sketches moet komen.

Joop

marnix lamers lachmeditatie

Op zijn 16e was Marnix al basketbaltrainer en het werken met groepen zette zich vanaf 2008 sterker door. Gaandeweg ontwikkelde hij zich tot onder meer een veelzijdig trainer/facilitator en spreker.
Marnix Lamers geeft unieke impulsen aan groepen door middel van zijn lachworkshops, maar ook in verander- en co-creatieprocessen van organisaties. Zo begeleidt hij dynamische sessies waarin mindset-change, bewustwording en verbetering van onderlinge communicatie centraal staan.
‘Werken aan verbinding’ is daarbij het motto: een cultuur en klimaat van verbinding, bewustzijn, een gezondere mindset. Deze tijd van enorme verandering vraagt innovatie. Oude methodes knellen steeds meer. Alleen nieuw bewustzijn creëert duurzaam nieuwe oplossingen, zoals Einstein al aangaf. Speelsheid helpt daarbij.

bron: http://wayra.nl

December, van de voorzitter

Lieve mensen,
Zo, de Goedheiligman is weer vertrokken. Kunnen we nu naar de volgende halte in het jaar. We hebben er een paar en er zijn mensen die er verschillende hebben, maar Kerst is een algemene. Als je het zelf niet viert, moet je er rekening mee houden dat de mensen waar je mee omgaat het vieren. Dan zou je je eenzaam kunnen voelen die dagen. Je zou dan iemand anders kunnen uitnodigen, die het ook niet viert, maar dan zou je kunnen denken dat je het wel viert en dat wilde je juist niet.
Zo is er altijd wat.
De maand december blijft speciaal. Ook bij ons!
We hebben jaren in december de muziekavond gehad. Ik weet niet of iedereen er op zat te wachten, maar over het algemeen waren het bijzonder goede avonden.
Dit jaar hebben we iets anders, maar ook heel speciaal: Lachmeditatie.
Vorige keer dat we iemand voor die discipline hadden uitgenodigd kwam ze niet opdagen. Toen verging ons het lachen een beetje.
We hebben deze keer met Marnix al zulke leuke contacten gehad, dat het uitgesloten is dat hij verstek zou laten gaan.
Dus rest ons het lachen zelf. Je kunt je haast niet voorstellen hoe het gaat dus laat je verrassen.
Je zou het ook een keer voor mij kunnen doen. Ik heb prachtige jaren gehad met jullie allemaal en ik hoop jullie met mij. Ik zal voor het laatst de spreker aankondigen in hoedanigheid van voorzitter. In de Algemene Ledenvergadering op 4 januari 2016 zal ik de hamer overdragen aan de nieuwe voorzitter. Dat het Yvonne wordt leidt geen twijfel, want er heeft zich geen andere kandidaat aangemeld. Dat Yvonne het kan heeft ze in onze bestuursvergaderingen bewezen dus ik geef de functie met een gerust hart aan haar. En dat zeker omdat ze een bestuur achter zich heeft staan, dat prima op zijn taak is toegerust en dat open staat voor suggesties en aanbevelingen die uit de leden naar voren komen net als in het verleden.
Alleen maar positieve beschouwingen dus.
Heel fijn als jullie allemaal komen maandag.
Als je even niet kan wens ik je alvast een mooi en spiritueel jaar en fijne feestdagen vóór het Nieuwe Jaar echt begint.
Joop

Ervaren

Vanmorgen tijdens mijn meditatie kreeg ik een ingevink-je. Ineens bedacht ik dat als ik geen verlangens zou hebben, ik ook niet hoefde te streven. En als ik niet hoef te streven dan hoef ik ook niet te redderen, of te haasten. En als ik niet hoef te haasten dan krijg ik geen stress. Dus dan ontstaat er ook geen onrust in mijn lijf. Dan ben ik lekker ontspannen.
Als ik geen verlangens zou hebben.
Maar ja, ik heb wel verlangens. Verlangen is een gek woord. Het is volgens mij afkomstig van de wortel ‘longen’ want in het Engels is ‘to long for’ namelijk verlangen. Dus dan zit er ook nog long in. Wat klopt met het voorstuk ‘ver’ van ver-langen. Het klinkt alsof er afstand in zit. Als je verlangt dan is het dus naar iets in de toekomst en dat kan even duren. Soms zelfs ‘long’. Lang dus. Daar heb je dus het staartstuk: ‘langen’. Kunt u mij nog volgen?

Ik heb het niet gecheckt via Google, maar ik wed dat het Engelse en Nederlandse woord een gelijke wortel hebben, het zijn allebei Germaanse talen en ik heb in het Stenen Tijdperk toen ik studente Engels was Oud-Engels gehad en dat leek heel veel op onze taal. Maar dit allemaal terzijde.

Het gaat dus om verlangen. In feite klinkt dat woord aardig schattig. Ik verlang ergens naar doet je eigenlijk denken aan Zuster Anna-ziet-gij-al-iets-komen in een lange jurk met haar tot op de grond en smachtende blik. Leuk en aardig maar verlangen is eigenlijk begeren. Begeren klinkt al een stuk hebberiger nietwaar?
Maar hoe zit dat dan met het begeren van non-materialistische zaken? Zo verlang ik bijvoorbeeld vrijwel continu naar reizen. Het is eigenlijk minder een verlangen dan een drang. Gelijk de Spin Sebastiaan heb ik die drang van binnen die reikhalzend uitziet naar nieuwe horizonten. Ik heb daar geen enkele verklaring voor. Het is een drang van binnenuit en ik heb het niet van iemand, het is niet genetisch bepaald want niemand uit mijn gezin van herkomst heeft die drang.
Zou ik dan toch een koekoeksjong zijn? Niet dat ik smachtend door het leven ga hoor, maar het is zeker wel waar dat wanneer ik weer een paar weken thuis ben, het van binnen begint te kriebelen. Sommige mensen begrijpen er niets van. Die zeggen: ‘Wat vind je elders dat je thuis niet kunt vinden?’ Of: ‘Je bent vast uit balans, want dat verlangen wijst op innerlijke onrust.’ Of nog erger: ‘Je probeert natuurlijk jezelf te ontvluchten, maar waar je ook gaat in deze wereld, je neemt jezelf mee en komt jezelf toch wel tegen.’
Vooral deze laatsten kijken daar dan heel onheilspellend diepzinnig bij en dan weet ik:
die heeft dus niets van mij begrepen.
Iemand zei een keer heel mooi: ‘Jij wilt juist op reis om jezelf te leren kennen. Iedereen doet dat op zijn eigen manier.’ Dat klopt zeker. Door die reiservaringen leer je over jezelf. Op de eerste vraag ga ik niet in, als mensen dat niet kunnen bedenken dan houden ze vast niet van reizen. En het antwoord op de tweede vraag is juist het tegenovergestelde: als ik niet ga dan word ik onrustig.
Nu is voor mij natuurlijk interessant om eens te gaan kijken naar mijn ingevink-je van hedenmorgen. Want iets zei: zonder verlangens geen stress. Verlichte meesters zeggen ook dat soort dingen, waarbij ik niet wil doen voorkomen dat ik een verlichte meester ben, maar ja, die Verlichten die hebben geen verlangens want die hebben ook geen gedachten en zonder gedachten hoef je niets. Dan zal hooguit het gerommel van je maag je erop attent maken dat je lichaam wel degelijk een portie voeding verlangt, maar dat is meer praktisch. Het lichaam als voertuig, de taxi van onze ziel. En daar kom ik dan toch weer onherroepelijk uit bij het feit dat ik wel gedachten heb. Veel gedachten. Zoveel dat ze af en toe mijn neus uitkomen.
Nu was ik een aantal maanden geleden naar een satsang weekend in Brussel. Daar zit een stel die allebei de Transformatie hebben doorgemaakt. Ik moet zeggen dat het hele mooie mensen zijn. Heel erg liefdevol. Volgens hen is het lastige dat die toestand van pure gelukzaligheid, die je ervaart als je de gedachten ontstijgt, helemaal niet moeilijk te bereiken is. Ze zeggen: het is er altijd al, het ligt in ieder van ons. Zij zeggen: ervaar het leven. Bewust. Als je kijkt, zie dan. Als je hoort, luister dan. Als je eet, proef dan. Zo zie ik als ik voor mij uit kijk de tuintafel. Daarop staat een grote lage schotel, met water en het is mussen badder-tijd. Soms zitten er wel 5 tegelijk in. En spatteren dat ze doen. Het water druipt van de tafel af. Als je zoiets ziet. En je beleeft het in het moment. Dan is er even niets anders. Zelfs geen gedachte. Volgens mij bedoelen ze dat.

Fijne Feestdagen lieve allemaal.
En een Gezond, genoeglijk, gezellig 2016
Martine Clausen, ervaringsgericht.