Gabriela Gaastra, Channeling Maria Magdalena

Maandag 21 maart 2016 20:00 uur
Basisschool De Vuurvogel, Eemmeer 15b, 1509 GL Zaandam – ’t Kalf
Entree: leden gratis / Niet leden: € 9,- / 65+: € 7,-

Maria Magdalena

Het echtpaar Gabriela en Reint Gaastra-Levin zetten zich in om de liefdevolle boodschappen en belangrijke kennis die zij doorkrijgen van Maria, Jezus en Maria Magdalena in de wereld te brengen.

Gabriela en Reint Gaastra-LevinIn 1999, tijdens de voorbereidingen en het bidden voor de maaltijd, presenteerden zich Maria, Jezus en Maria Magdalena aan Reint en Gabriela. De informatie die zij op dat moment van deze Meesters doorkregen, sloot aan bij de thema’s waar Reint en Gabriella toen vanuit hun beroepen mee bezig waren. Beiden gingen toen al met een breed spectrum van mensen om. De Meesters hielpen hen, hoe anderen te kunnen dienen en te kunnen helpen met allerlei thema’s. Later kregen zij ook oefeningen door, waarmee zij zich beter in staat waren te richten op de thema’s en onderwerpen die aan de orde zouden komen.

Later werden Reint en Gabriela gevraagd om de doorgegeven kennis en oefeningen op te schrijven in boeken. Na ampel beraad hebben ze daar uiteindelijke volmondig: “Ja” op gezegd. In de boeken die zij daarover vervolgens hebben geschreven, wordt doorgegeven aan de wereld wat de nieuwe boodschappen zijn die Maria, Jezus en Maria Magdalena aan mensen van nu willen zeggen. Als man en vrouw vertegenwoordigen ze de mannelijke en vrouwelijke energie van de doorgegeven boodschappen.

Met de invulling van hun levensroeping begon voor Gabriella en Reint een intensief proces. Het ontvangen van de openbaringen was niet alleen een nieuw proces, maar ook de inhoud van de boodschappen en het zélf gaan doorleven, integreren in het eigen leven, van de inhoud van de openbaringen, was vooral een grote uitdaging.

Eén van de grote uitdagingen die er zijn is het onderkennen van onze scheppingskracht die we in de wereld neerzetten, en daarbij kan de mens ook scheppen met woorden. Alles wat we uitspreken aan woorden creëren we eigenlijk, zeker als er anderen naar luisteren. Het is belangrijk om je bewust te worden hoe je met je woorden omgaat. We roepen met de spirituele krachten van Maria, Jezus en Maria Magdalena liefde en mededogen op, en gaan de energie met woorden meer levendig maken. Binnen en buiten van ons wordt geactiveerd. Dit lijken twee verschillende energievelden maar ze zijn eigenlijk één.

Het onderstaande artikel is één van de vele informatie-bronnen die via Gabriella zijn doorgegeven. Over het belang van seksualiteit in een relatie en over het belang van seksualiteit om het hart te openen en gewaarworden van je Goddelijke vonk hier op Aarde..!

john-lennon-love-and-violence-440x324

bron: http://www.wanttoknow.nl/inspiratie/gastcolumns/maria-magdalena-over-het-belang-van-seksualiteit/
website: http://www.openbaringen.com/

Emotioneel opgroeien

Er is een website die ik nogal regelmatig bezoek. Hij heet ‘Buddha at the gaspump’, hetgeen zoveel betekent als Boeddha bij de benzinepomp. Opgericht door een man genaamd Rick Archer. Ik denk dat hij met deze site-naam een aantal dingen wil aangeven, ten eerste dat de wijsheden van de Boeddha voor het dagelijks leven bestemd zijn en ten tweede dat hij geen verlichte man is maar een gewone man die in spiritualiteit geïnteresseerd is. In elk geval is de ondertitel van de site: ‘Interviews with ‘Ordinary’ Spiritual Awakening People. Hij spreekt dus met allerlei heel interessante mensen zoals bijvoorbeeld: A.H. Almaas, Stanislav Grof, Deepak Chopra, Adyashanti, Mooji, Michael Roads, Isaac Shapiro, Gangaji en nog meer dan 200 anderen. Ik heb er al een heel stel beluisterd en vind ze vaak erg de moeite waard. De gesprekken zijn in het Engels.

Afijn, ik zat er dus weer een te luisteren van de week. En in dat gesprek ontdekte ik iets interessants. Het ging over emotionele onvolwassenheid. Daar had de psychotherapeut in mij natuurlijk wel interesse voor. Vooral omdat ik een parallel zag. Als therapeut gebruik ik heel vaak tekeningen in mijn werk met cliënten. Om sommige dingen te achterhalen vanuit hun onderbewuste is dat een zeer nuttig hulpmiddel. Vaak moeten ze dan eerst een barrière over omdat ze heel vaak zeggen (op mijn vraag of ze een tekening willen maken) dat ze niet kunnen tekenen. En daar schamen ze zich dan voor. Het is ook zeker waar dat volwassen mensen hun tekeningen erg vaak sterk aan kindertekeningen doen denken. De reden hiervoor is niet dat ze niet zouden kunnen tekenen, maar de reden is dat ze zijn gestopt met het ontwikkelen van hun vermogen om te tekenen op het moment dat de school waarop ze zaten geen tekenles meer gaf. Heel vaak is dat rond een jaar of tien, elf, aan het eind van de basisschool. En als je geen les meer krijgt in iets, en je oefent het niet meer dan stagneert natuurlijk je ontwikkeling. Dus zien tekeningen van volwassenen er toch vaak kinderlijk uit. Voor gebruik in therapie is dat helemaal geen punt. Je kunt altijd zoveel halen uit tekeningen. Ongelofelijk. Maar goed. (en even tussenbeide: een paar gerichte lessen en iedereen kan leren tekenen, maar dat is dus voor therapie niet nodig)
Maar juist in dat gegeven van onderbroken (gestagneerde) ontwikkeling zag ik een parallel met ‘emotionele onvolwassenheid’. Wat ik daarmee bedoel ga ik nu uitleggen.
Als kleine baby en peutertjes zijn wij opgegroeid in een bepaald klimaat thuis. Baby’s en kleintjes tot ongeveer een jaar of drie kunnen niet denken (hersenen nog niet voor ontwikkeld), zij kunnen alleen maar voelen. Ze worden in een lichaam geboren en dat lichaam heeft een aantal instrumenten die ze eerst moeten leren snappen om ze vervolgens te leren gebruiken. Die instrumenten doen het vanzelf al maar zij moeten er aan wennen en dat duurt dus die eerste drie jaar van hun leventje. Die instrumenten noemen wij zintuigen. En via die zintuigen nemen ze informatie op en die wordt omgezet in gevoelens. Voorbeeld: baby krijgt honger, voelt onprettig, baby gaat huilen, moeder komt en voedt hem, baby tevree (als hij mazzel heeft). Baby gaat in lekker warm badje, voelt prettig, baby geniet. Zo worden alle ervaringen omgezet in een gevoel. Na een tijdje merkt baby: hee als ik wat wil dan huil ik en dan komt de voedselverzorging. Dus baby heeft een handigheidje geleerd. Helemaal prima, zo werkt het nu eenmaal.

Maar, o wee.
Degenen die de baby’s produceren en opvoeden, meestal de jonge ouders, of andere opvoeders, zijn natuurlijk volwassen. En helaas hebben volwassenen meestal niet het vermogen om baby’s en peuters te begrijpen. De oudere generatie onder ons weet wellicht nog wel dat er vroeger gezegd werd ‘Pas op dat je de baby niet verwent hoor! Hij moet eten om de 4 uur en niet eerder. Dan laat je hem maar huilen, want anders neemt hij straks een loopje met je.’ Alsof een pasgeboren kind dat zou kunnen doen. Dus zal vroeger menig baby’tje zeer wanhopig hebben liggen krijsen vanwege dat onaangename lege gevoel in zijn buik, omdat hij eerder dan na 4 uur honger had. Gelukkig is de tendens tegenwoordig iets natuurlijker geworden, maar ik dwaal af.
Aangezien de ouders dus niet snappen dat hun kleine hummel een ‘voel machine, gericht op ervaringen, namelijk leren-door-doen’ is, gaan zij, geheel goed bedoeld (meestal) hun kleintje ‘opvoeden’. Dit vertaalt zich echter helaas meestal in het indammen van de spontane gevoelens van het kind. Dus wat doet zich voor: kind krijst, moeder krijgt er een punthoofd van en legt het kind op een kamer boven, deur dicht en gaat beneden stofzuigen. Of stel dat een kleine van twee eigenwijs is en nee zegt op alles en een potje gaat stampvoeten. Dan pakt moeder hem op en zet hem op de gang. ‘Zo ga jij maar afkoelen’ waardoor de emoties en gevoelens die kindjes hebben niet worden erkend, maar juist worden afgedaan als onwenselijk. Dus wat gebeurt er met de emoties van die jonge kindjes? Ze worden ingedamd. De kleintjes leren zich ‘aanpassen’. Met andere woorden: ze leren zichzelf automatisch een ‘overlevingsstrategie’ aan, zodat ze door hun ouders (opvoeders) niet worden afgewezen. Dat moeten ze wel doen omdat ze volledig afhankelijk zijn en koste wat kost de liefde van die ouders zoeken. Laten we voor de duidelijkheid een voorbeeld nemen. Een kind van twee wordt witheet omdat hij niet mag wat hij wil. De heftige, boze reactie van de ouder doet hem zo schrikken dat hij voortaan zijn boosheid onderdrukt omdat hij aanleert dat boosheid ongewenst is. Het zou dan kunnen dat dit kind als volwassene nog altijd zijn boosheid niet kan uiten en bijvoorbeeld passief agressief gedrag gaat vertonen.
Een ander voorbeeld is de emotie angst. Stel dat een kind ergens is met zijn moeder, maakt niet uit waar, en ergens van schrikt en hard gaat huilen. Als moeder dan een beetje luchtig troost en zegt ‘niet huilen hoor er is niets aan de hand’, dus geen aandacht schenkt aan de oorzaak van het huilen (schrik), wordt die emotie (angst) niet erkend en wordt afgedaan. Dan kan het kind niet leren om met angst om te gaan. Als dit soort dingen vaak gebeurt leert een kind niet op zijn eigen emoties vertrouwen, maar ze juist verdringen.
Even tussendoor: ik ben niet bezig met moeder of opvoeder ergens de schuld van te geven. Ik ben nog steeds bezig met de introductie.

Het gaat er om: heel jong worden emoties van kinderen niet erkend en dus leren zij niet
om de emotie te hanteren, en in te zien waar hij voor dient. Dan gebeurt hetzelfde als met het tekenvermogen: het kind blijft emotioneel onvolwassen en de latere volwassene heeft nog opgeslagen in zijn onderbewuste een heel cluster ‘onvolwassen emotionele responsen’ op situaties.
Waarom moeten emoties dan worden erkend? Omdat ze natuurlijk een functie hebben. Alle emotie is bedoeld om je te helpen overleven als diersoort mens tijdens je bestaan op de planeet Aarde. Stel dat een vogel zijn angst-instinct voor katten verdringt, dan eindigt hij als kattenvoer, nietwaar?
Waarom is het interessant hierover na te denken? Omdat als we van onszelf weten, dus ons bewust worden van het feit dat wij emotionele reacties verdringen, wij onszelf kunnen helpen groeien. Waarom zouden we dat doen? Dan voelen wij ons beter, meer in harmonie en completer.
Voorbeeldje: iemand is bang in het donker. Wellicht is er ooit iets gebeurd vroeger waardoor die angst zich heeft vastgezet. Het mooie is dat we om te kunnen groeien NIET hoeven te weten waar de angst vandaan komt. Dus de directe oorzaak hoeven we niet te achterhalen. Het enige dat we hoeven doen is inzien dat deze angst een kindsangst is en dat die ergens in ons onderbewuste ruimte inneemt waardoor wij ons nu, als volwassene van 50, 60, 70, 80 of zelfs 90 bang voelen. Dat noemen we soms ‘irrationele angst’, maar dat is omdat we het niet begrijpen, in feite is er wel degelijk een oorzaak voor, alleen we waren toen zo klein dat we alleen het gevoel hebben onthouden en niet de reden.
Hoe nu zorgen dat dit soort ‘kinderemoties’ erkend worden voor wat zij zijn en ze helpen ‘te groeien naar volwassenheid’?
Eigenlijk is het vrij simpel. Om ergens iets aan te kunnen doen moeten wij ons er van bewust worden dus hier is een stappenplan dat zou kunnen helpen:

Stappenplan voor emotionele groei:

  1. ervaren van de emotie. Zodra er een emotie die we eigenlijk het liefst zo snel mogelijk zouden willen onderdrukken, de kop opsteekt doen we het tegenovergestelde. We staan de emotie toe en zeggen: vb. ik voel angst, of boosheid, of verdriet, of schaamte, of onzekerheid (noem maar op)
  2. benoemen van de emotie en aanwijzen waar hij zit. vb. Ik voel angst en hij zit in mijn buik. Ik voel razernij en dat zit in mijn maagstreek. Ik voel paniek en die lijkt wel met mij op de loop te gaan. Jeetje zeg, wat voelt dat intens.
  3. de emotie of het gevoel totaal ervaren, dus niet verdringen, geen afleiding zoeken. Een emotie is als een golf en heeft een begin een midden en een eind, dus hij gaat vanzelf voorbij en sneller dan je denkt. Kijk maar naar een huilbui, die duurt ook geen uren, eerder minuten. Natuurlijk kan dat best heftig zijn en daarom moet je goed zorgen dat je gewoon in- en uit blijft ademen. Rustig doorademen naar je buik. Niet om de emotie weg te ademen maar om er door heen te ademen.
  4. als de emotie gezakt is dan kun je je ratio gebruiken en zeggen: goh, dat was heftig. Wat bizar eigenlijk dat ik zo bang was, aangezien er geen directe aanleiding is (je wordt bijvoorbeeld niet met een mes bedreigd, waardoor je angst gegrond zou zijn). Ik zie niet waar deze angst vandaan komt, het is dus hoogstwaarschijnlijk een kindsangst. Daar ga ik nu voor zorgen.
  5. zie jezelf dan als klein meisje of jongetje en stel je dan voor dat je die kleine versie van jezelf gerust stelt. ‘Kom maar even lekker bij mij zitten, ben je bang? Boos? Verdrietig? Eenzaam? (vul maar in) dat is allemaal ok hoor, ik zal je lekker even stevig vasthouden, dan zul je zien dat je je een stuk beter voelt.’ En dan visualiseer je jezelf gewoon met je kleine kinderzelf op schoot. Arm om je schouders en jezelf zien. Stel je maar voor dat je precies dat zou doen voor jouzelf als kleintje wat je anders zou doen als je een kind van twee zou troosten die net op zijn knie gevallen is en hartverscheurend huilt.

Nou denk je misschien, nou zo makkelijk zal dit niet gaan, want ik ben al zo lang bang of verdrietig of wat dan ook. Maar je zult merken dat het wel gaat. Als je het jezelf toestaat. Soms is het handig om een klein dagboekje bij te houden, waarbij je gewoon een paar gedachten opschrijft die in je opkomen als je dit gaat oefenen. Zorg dan wel dat je jezelf niet gaat zitten afkammen want dat is een gewoonte die we heel snel moeten afleren! Want wat is vaak het geval, we hebben een leven lang voor anderen lopen gezorgd, niets mis mee, maar nu wordt het tijd dat we eens wat aandacht aan onszelf gaan schenken: oui aan MOI.

Wat leren we dan? Dat emoties komen en gaan als kleine golfjes, dat er altijd een eind aan komt, dat je jezelf heel goed kan troosten. En dat je zelfs als je al volwassen bent nog iets kan oplossen aan je eigen onverwerkte gevoelens.
Want waar komt het nu eigenlijk op neer? Het komt neer op gezien worden en gehoord worden. In plaats van bekritiseerd worden, veranderd worden of genegeerd worden. Heel veel mensen lijden aan minderwaardige gevoelens en zelfkritiek. Oordelen en meningen zijn in onze maatschappij alom aanwezig.
In feite hebben wij de nadruk gelegd op het ontwikkelen van de linkerhersenhelft en is in vele gevallen de rechterhersenhelft een ondergeschoven kindje geworden. Waardoor wij niet in innerlijke harmonie met onszelf zijn. En weet je wat het goede is? Als je je hiervan bewust wordt, kunnen we het heft in eigen handen nemen en onszelf helen.
Erken jezelf. Je bent het waard. Maakt niet uit hoe oud je bent, het is nooit te laat.

Als er iets in bovenstaande is wat onduidelijk is, mail me dan gewoon even.
Liefs en succes, Martine Clausen, martineclausen@gmail.com

Rotha Bangma, Een kleine inkijk in Theosofie

Terugblik lezing van maandag 15 februari 2016 20:00 uur

Theosofie is een filosofie.
Wat je altijd voor ogen moet houden is: Wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet. Laten we bewust zijn.
We zijn los van de Bron. Als we verder naar binnen gaan zijn we meer verbonden met de Bron. Alles verdient onze aandacht en waardering: steen, plant, dier en mens.
De Theosofische Vereniging is opgericht door Madame Blavatsky. We leven in een ongelukkige wereld; er is wreedheid overal, geweld is een levenswijze geworden.
De mens is hebzuchtig en ambitieus, terwijl alles uit de Bron is ontstaan. We moeten naar een nieuwe dimensie van begrijpen. De mens wordt geboren in een wereld, die hij zelf heeft gemaakt. Wij in het klein zijn microkosmos, het heelal in het groot is de macrokosmos. Zo boven is beneden. Ons intellect moet ons brengen naar de Bron, zodat we onszelf kunnen zien zoals we zijn. Het leven is een reis, een beweging naar heelheid. Wetenschap is niet het beschrijven van de werkelijkheid maar een beschrijving van de metafoor ervan. Onze waarneming is verwrongen.
Rotha heeft stervensbegeleiding gedaan. Als je dat werk doet moet je jezelf thuis laten. Je bent er dan alleen maar voor degene die je begeleidt. Daar heeft ze heel veel aan gehad.

Helaas is niet iedereen in de wieg gelegd om spreekster te worden en dus interessante lezingen te houden over een interessant onderwerp. Ik kan me voorstellen dat je niet alles uit het hoofd kan doen, maar gewoon de hele lezing alleen maar op te lezen maakte het onderwerp niet echt boeiend. Een gemiste kans, hoewel ze zei dat de Theosofische Vereniging er niet op uit was mensen te bekeren. Het had dunkt mij beter geweest als ze had verteld wat deze filosofie haar in haar leven had gebracht.

Joop Schouten

Bron: theosofie.nl

Februari, van de voorzitter

Beste mensen, het eerste stukje van de nieuwe voorzitter.
Ik heb de Algemene Leden Vergadering als prettig ervaren en dank jullie wel voor de
steun en het goedkeuren voor mij als nieuwe voorzitter.
We waren met 1/3 van de leden aanwezig, maar er hadden ook leden de moeite
genomen om even een afbericht te sturen, met een goedkeuring, omdat ze bang voor
gladde wegen waren of gewoon geen tijd hadden. De herkansing om Joop nog even
persoonlijk de hand te schudden, kan bij de lezing op 15 februari. De lezing zelf geeft
een kleine inkijk in Theosofie met Rotha Bangma.

Na de pauze heeft Frans Meulman de kaart gelegd voor Joop en voor mij en andere
leden. Ik vind het met de tarot kaarten, een heerlijk begin van het nieuwe jaar.
We zijn het jaar begonnen met een klankschalen concert op 11 januari en voor wie ik
nog niet gesproken heb, dit jaar, een geweldig, gezellig en gezond 2016 toegewenst.

Het is februari 2016! Is het wel februari? Winter zou ik zeggen volgens de kalender.
25 januari was de warmste dag ooit, ons gevoel dat het koud moet zijn, raakt van slag,
of is het ons denken? De natuur gaat zijn gang. Ik heb nu al weer twee rozen-knoppen,
die op het punt staan te openen. In plaats van gewoon te genieten en in het nu te
blijven, gaat mijn denken aan het werk: ”Het is januari, het zou koud moeten zijn etc.
etc.”

15 februari worden ook de boeken verkocht. Dus kom naar de vereniging, ook al bent
u jarig.
Het is niet niks, als we weten dat Nel eerst de zorg voor de boeken had en later Willem
Rol, hij alles genummerd heeft en in Exel verwerkt heeft. Onze welgemeende dank hiervoor!
Ik zal een aantal redenen noemen, waarom we tot dit moeilijke besluit zijn gekomen.
* de school heeft er geen plaats voor
* er werden nauwelijks nog boeken geleend, men koopt makkelijker via internet een boek
* dit is niet alleen bij ons zo, de openbare bibliotheek krijgt ook steeds minder
bezoekers en lezers.
Zo kom je tot een besluit, wat ook ik lastig vind en tegelijkertijd gaat de opbrengst van
de boeken naar de vereniging, dan rest mij de vraag aan jullie; “Willen diegene die nog
boeken van de vereniging in huis hebben deze afgeven bij het bestuur?”
Voor wie het leuk vindt om onze zieke penningmeester een kaartje te sturen, staat haar
adres op de website.
Ik zie jullie op 15 februari.
Voor de komende maand luister naar uw hart
Yvonne

Afscheid

Het was een prachtige Algemene Leden Vergadering.
Wel een beetje anders dan anders. Ook en vooral voor mij. Het leek er echt op dat iedereen al een hele tijd blij met me was. En ik was en zal altijd blijven: blij met jullie. Al die jaren heb ik aan alles kunnen merken dat de leden mij waardeerden.

Bedenk daarbij wel dat ik niets was zonder de andere bestuursleden. Er ging af en toe wel iemand weg, maar steeds was er dan wel weer iemand die de taak van het vertrekkende bestuurslid kon overnemen. En altijd in bijzonder goede harmonie. Daarom ben ik alle bestuursleden bijzonder erkentelijk voor de goede jaren die we samen in de Vereniging hebben meegemaakt.
Bedankt en we houden contact!
Joop

IMG_2115_2IMG_2121_2

Joop Schouten Erelid Vereniging Parapsychologie Zaanstreek

Op dinsdag 19 januari jl. vond de jaarlijkse ledenvergadering van de Vereniging Parapsychologie Zaanstreek (VPZ) plaats. Zoals de afgelopen twintig jaren steeds het geval was, werd de vergadering geleid door de man met het bordeauxrode jasje: Joop Schouten.
De VPZ, door de leden in het kort ‘Vereniging’ genoemd, werd 32 jaar geleden opgericht op 13 april 1984, met als doel lezingen te organiseren op het gebied van de parapsychologie. De lezingen werden indertijd aangekondigd middels een eenvoudige nieuwsbrief. Joop Schouten nam 23 jaar geleden dit werk van de toenmalige schrijfster over en veranderde de nieuwsbrief in een boekje dat de naam Pariodiek kreeg. Drie jaar later werd Joop voorzitter van de Vereniging. Een taak die hij meer dan 20 jaar zou uitoefenen. Al die tijd bleef hij ook de Pariodiek verzorgen.
Bestuursleden kwamen en gingen, maar Joop bleef letterlijk en figuurlijk, mede dankzij zijn jasje, de rode draad van de Vereniging.
Tijdens de vergadering oefende Joop voor de laatste keer zijn functie als voorzitter uit met het verslag van de lezingen van 2015. “En dan wordt het nu tijd voor mij om afscheid te nemen. Hierbij draag ik de voorzittershamer, nou eigenlijk de microfoon, over aan Yvonne Pietersma.” Waarna Joop opstond en een plaats tussen de leden innam. IMG_2165-2Yvonne begon haar taak als voorzitster met het in het zonnetje zetten van Joop die onder applaus bloemen en geschenken ontving. Vervolgens kondigde Yvonne aan dat als erkenning voor zijn jarenlange onvermoeibare inzet Joop Schouten tot het eerste erelid van de Vereniging werd gemaakt. In de pauze werd er getoost. Helaas was het pittig aan het vriezen en was het voor velen niet mogelijk om in de auto te stappen en misten zij zo de gelegenheid om Joop te kunnen eren.
Daarom nodigen wij dan ook iedereen van harte uit om op 15 februari tijdens de lezing over Theosofie, de gelegenheid te nemen om Joop alsnog de hand te komen schudden en te feliciteren met zijn welverdiende nieuwe titel.
Joop draagt ook het hoofdredacteurschap van de Pariodiek over, maar heeft beloofd te blijven bijdragen.
Martine